Rozważania ezoteryczne

[Ivellios]

Dlaczego interesujemy się ezoteryką? czego po niej oczekujemy? czy jest to dla Nas hobby a może tylko odskocznia od zwykłej często szarej codzienności? czy przejdzie nam ta fascynacja w momencie wkroczenia w dorosły świat ?

Ezoteryka stała się w ciągu kilku ostatnich lat dziedziną o której się dużo mówi - jest modna, interesują się nią wszyscy na swój sposób, wedle potrzeb, zapatrywań i upodobań.
Może przesadzam ale chęć zaimponowania swoją mocą, siłą i skutecznością jest czasami głównym motorem działania w zakresie szeroko rozumianej ezoteryki oraz zainteresowania się nią.
Wydaje mi się, że generalnym problemem jaki nas często dotyka to poszukiwanie miłości, akceptacji , zrozumienia , czułości . Trudno czasami poradzić sobie samemu z tym wszystkim i wtedy często zwracamy się w kierunku ezoteryki licząc, że rozwiąże ona wszystkie nasze problemy. Wyobrażamy sobie, że ezoteryka to coś w rodzaju domowego Harry Potera - wystarczy czarodziejska różdżka – machniemy nią - i problemy rozwiążą się same. Prawda zaś wygląda zupełnie inaczej bo jakąkolwiek dziedziną ezoteryki byśmy się nie zajmowali. aby coś osiągnąć trzeba włożyć w to dużo pracy, ćwiczeń i chyba serca, ale to mój pogląd.

Chcąc zacząć swoją przygodę z ezoteryką musimy najpierw zastanowić się co chcemy osiągnąć – czy chcemy znaleźć w niej to co może nam pomóc, co może stać się naszą pasją i radością czy po prostu bawimy się. Jeżeli ktoś nie chce się zmienić na próżno będzie szukał czegoś co da mu namiastkę poczucia wolności, radości - najpierw musi zmienić się sam.
Nikt i nic mu nie pomoże - potrzebna jest suma doświadczeń , która doprowadzi go do poznania siebie samego do poznania prawdy o sobie. I to może być początek przygody zwanej ezoteryką. Nie jest to łatwe a powiedziałabym czasami wręcz bolesne doświadczenie, czasami tak bardzo, że rezygnujemy...

Prawda dociera do nas zwykle wraz dorastaniem gdy wkraczamy w dorosłe życie co nie przeszkadza , że jednocześnie cały czas gdzieś tam w głębi duszy pozostajemy małymi, zagubionymi dziećmi , które domagają się zainteresowania własną osobą domagającymi się choćby okruchów miłości, szczęścia . Niezależnie od tego ile mamy lat ten stan utrzymuje się zwykle do śmieci fizycznego ciała a wszystko to za czym gonimy przez całe nasze dorosłe życie stanowi substytut tzw. „szczęścia”.
Aby osiągnąć to „szczęście” ludzie realizują globalny wyścig szczurów, kupują nowe samochody , domy , często wymieniają partnerów na młodszych i bardziej atrakcyjnych itd. - i tak to się toczy.
Reklamy , marketing i społeczny ład określają jak ma ten model być realizowany. Pracuj więcej by więcej zarabiać i więcej kupować by więcej konsumować . Im więcej skonsumujesz tym jesteś bardziej cool i wtedy gdzieś po drodze gubimy radość życia, nawet gdy uda się osiągnąć to czy owo nie potrafimy się tym cieszyć bo natychmiast stawiamy przed sobą nowy cel. I tak w kółko...
Część ludzi „wysiada” i pragnąc zmienić swoje życie aby uładzić się ze sobą samym i światem zewnętrznym zaczyna zajmować się ezoteryką i pokrewnymi dziedzinami. Często zdarza się też, że wycieńczeni gonitwą za „szczęściem”, zagubieni, zaczynają w końcu chorować . Poszukując - dochodzą w końcu do wniosku, że są tylko tym o czym w danej chwili myślą , reszta to dodatki - jak mało istotne dochodzi to do nich zbyt późno albo czasami wcale... część z nich się poddaje przyjmują rolę męczenników , część jednak próbuje walczyć kierując swoje zainteresowania w stronę bioterapii, ezoteryki itp.

Dochodzę do wniosku, że motywacji do zainteresowania się ezoteryką jest tyle ilu ludzi, każdy oczekuje , spodziewa się po niej czego innego.

Co o tym sądzicie? Jak zainteresowaliście się ezoteryką? Zapraszam do dyskusji na forum

Pozdrawiam ezoterycznie ^_^

Autor: Mamba