Świat

[Assassinio]

no to może dłuższego ale innego opowiadanka

[Spock]

jaka calosc? to zupelnie odrebne opowiadanko..no cos na ksztalt opowiadanka...
(...)
bo jest czescia czegos dluzszego....

Bądź mądry i zrozum tu kobietę

[Koffee]

Bądź mądry i zrozum tu kobietę

fministki mnie zamorduja, ale masz rację

[Serephinea]

odrebne opowiadanie od tego ktore pisze teraz o to mi chodzi kapiszi?

[Mawerick]

Szczerze mówiąc to zakręciłaś to niesamowicie, ale powiedzmy, że coś z tego rozumiem

[Spock]

Chyba rozumiem

Koffee, czy masz może brata o którym nie wiesz ? Bo juz któryś raz mam wrażenie że jesteś moim klonem w spódnicy...

[Koffee]

mojemu ojcu wróżka przepowiedziała 5 dzieci, a ma trójkę moja matka uważa, ze on tą pozostała dwójke ma, tylko nie z nią więc wszystko możliwe

a teraz bądź tak miły, i rozwiń to jakoś:

jesteś moim klonem w spódnicy

przykłady, przykłady

[Serephinea]

te piekne czarne oczy..twoje czarne oczy...;p

[Spock]

To bardzo proste Koffee:

- Jesteś niegłupia
- Znasz się na kilku fajnych rzeczach
- Masz dystans do świata
- Umiesz rysować
- Masz nawet podobny pogląd na władze
- I mieszkasz nad morzem

No wypisz wymaluj, siostra bliźniaczka

[Koffee]

o bogowie, czyżbym się kolejnego brata dorobiła? Spock, czy ty chociaż jestes ode mnie starszy? bo zawsze chciałam mieć starszego brata

[Spock]

Chyba nawet jestem starszy
I jak się z tym czujesz ?

[Serephinea]

matko boska czy to jakis program o znajdywaniu swojej rodziny czy temat about mojej tworczosci? he?dajcie se na luz..nie mam dzis humoru na jakies gupoty...

[Koffee]

Chyba nawet jestem starszy
I jak się z tym czujesz ?

braciszku <przytula>

[ Dodano: 18-03-2007, 13:27 ]

czy to jakis program o znajdywaniu swojej rodziny

to poważna sprawa

[Serephinea]

dobra kochanie..to ja ci piwko daje a ty idziesz z bratem na spacer ;p

[Koffee]

to próba przekupstwa czy nastapiła reaktywacja kółka wzajemnej adoracji

a teraz Serephinea, napisz jakis ładny wierszyk/opowiadanko i będziemy komentować

[Serephinea]

historia Marii Magdaleny

Z szelestem ciepłego wiatru

Smak historii niesie zmierzch;

Może się zapatrzysz nocą,

świat o Ciebie nie zapyta, ni gwiazdy.

W takiej chwili serce przeszyje

Głos dziecka

Ciemne chmury wyślą wiatr;

Powiew nadleci w pełni czasie,

Strąci źdźbło, zniknie czysty blask gwiazd.

Biedna dziewczyna schyla głowę

W ciężkim znoju i trudzie pracy.

Nie wie kim jest, po co żyje,

Lecz wie jedno- że jest sama.

Co dzień rano to samo;

Sucha bułka, kubek wody,

Praca przez cały dzień.

Wczesne wstawanie i krótki sen.

Lecz pewien dzień był inny,

Gdy dziewczyna służyła przy uczcie.

Tam, na jednym końcu stołu

Zasiadł pewien mężczyzna.

Człowiek nie młody- lecz w kwiecie wieku,

Z długimi włosami i przenikliwym wzrokiem.

Jednakże nie był normalny

-potrafił czytać w myślach człowieka drugiego.

Biesiadnicy z przerażeniem słuchali,

Myśląc, że Bóg ich Szatanem ukarał.

„To dar”- tłumaczył mężczyzna,

choć to też nic nie dawało.

Po uczcie zaczął nauczać służbę,

Wśród nich była ta dziewczyna.

Opowiadał swą mądrość, urzekał słowem.

Ona mu wierzyła i rozumiała.

Chciała mu pomóc, płaczem przekonywać,

Nie mogąc uwierzyć w głupotę ludzką,

Załamując się, poczuła jego rękę na ramieniu

„Nie warto”- powiedział i wszystko znikło.

Spojrzała mu w oczy...

Wybuchła magia niczym fajerwerk,

Świat przestał istnieć.

Był tylko on; jego oczy i usta.

Z każdym pocałunkiem odbierał jej duszę,

A ona mu ją oddawała z sercem.

Bojąc się myśleć, że to prawda,

Stała się częścią jego a on jej.

Tęcza uczuć w niej wzbierała,

Gdy patrzyła na jego pociągłą twarz,

Wąskie usta i ciepłe oczy,

Które przeszywały ją na wskroś.

Ona patrzyła z miłością i oddaniem

- on spokojnie i uważnie.

Tę ciszę przerwał hałas,

Kroki żołnierzy na korytarzu.

Wpadła w histerię, wiedziała co się dzieje.

„Ty chcesz zginąć!”- wykrzyknęła,

ze smutkiem przytaknął.

„Nie pozwolę”.

Ciągnąc siłą przez ogród,

Dziewczyna rozpaczliwie go ratowała.

Stojąc na rozstaju dróg

Wybrała tą co on.

Lecz każda droga kiedyś się kończy,

Ich zatrzymała przepaść przy bramie

I schodach ku wolności.

Chcąc znaleźć drogę w dół- rozdzielili się.

Dziewczyna znalazła ją szybko.

Wtedy go ujrzała;

Rozłożył ręce na boki i

...skoczył...

Patrzyła skamieniała na jego ciało,

Obleczone w czarny płaszcz,

W kształt krzyża,

Na schodach leżące, martwe.

Wszystko przestało istnieć,

Świat się rozpadł,

Magia przegrała,

A ona żyła...

[Koffee]

najpierw to, co na minus:

- nierytmiczne, ale wydaje mi się, ze chyba juz po prostu masz taki styl
-

Lecz wie jedno- że jest sama.
Co dzień rano to samo;

sama, samo, jakos nie pasuje, i drugi wers bardzo mało poetycki
-

Tęcza uczuć

potwornie banalne
-

Wybrała tą co on.

niby nie ma błędu, ale tę byłoby lepiej

i na plus:

-

Z szelestem ciepłego wiatru

Smak historii niesie zmierzch;

Może się zapatrzysz nocą,

boski, boski początek
-

Z każdym pocałunkiem odbierał jej duszę,

tak, klimacik
-

Lecz każda droga kiedyś się kończy,

Ich zatrzymała przepaść przy bramie

jak wyżej
- i dobrze, ze nie ma happy endu, nie jest zbyt cukierkowo

podsumowanie - momentami czyta się przyjemnie, ale w sporej części brakuje czegoś, co by naprawde przekonało o wartosci utworu, nie tylko jeśli chodzi o treść, ale i formę przede wszystkim, chyba właśnie rytmu mi brakuje, hipnotycznego elementu jak dszcz czy djembe, który przydałby mistyczności, burzonej treścia właściwą tematu, i wtedy formą byłaby idealna do treści, romantycznego uniesienia przerwango przez brutalną rzeczywistość
ocena: 4-

dziekuje za uwagę

[Serephinea]

bo wiesz...to jest bardziej proza poetycka, ulozona w forme wiersza..to skomplikowane..a wiecei jaki jest szczegol? to moj sen, ja bylam ta dziewczyna...i to byla naprawde historia m,ilosci marii magdaleny..

[Koffee]

proza poetycka

tylko momentami mało poetycka