Pragnęli doznać cudownych ozdrowień, a nawet za pomocą snów poznać swą przyszłość.
W tym temacie drodzy czytelnicy chciałabym Wam przedstawić jak kiedyś sny były spostrzegane przez ludzi i jak wielką wagę przywiązywano do owych wizji, która miała ogromny wpływ na funkcjonalność danej jednostki.
Życzę miłego czytania.
Z pewnej kamiennej tablicy w świątyni Asklepiosa w Greckim Epidauros archeolodzy odczytali opis zadziwiającej wręcz historii, opowiadającej o kobiecie imieniem Itmonice z Pellene, która przybyła do świątyni prosić o potomstwo.
Kobieta ta zasnęła i śniło jej się, że zobaczyła boga, który obiecał jej, że w najbliższym czasie zajdzie w ciążę, lecz zapytał on również, czy pragnie czegoś jeszcze, Itmonice odpowiedziała, że nie.
Wkrótce po opuszczeniu świątyni stała się brzemienna, ale niestety jej ciąża nie utrzymała się, rozgoryczona więc kobieta ponownie poszła do świątyni prosić boga o upragnione potomstwo.
Podczas snu Asklepios wyjaśnił, że dał jej to czego żądała, ale przecież nie prosiła o nic więcej i tym razem obiecał spełnić kolejne życzenie kobiety, która to po pewnym czasie ponownie zaszła w ciążę tym razem rodząc zdrowe dziecko.
Tablica z Epidauros wylicza ponoć wiele innych cudownych uzdrowień, przypisywanych bogowi medycyny Asklepiosowi.
Swoich uzdrowień dokonywał on we śnie, w trakcie procesu zwanego inkubacją, w trakcie której chora osoba spała na terenie jego świątyni, złożywszy uprzednio ofiary i odbywszy specjalne obrzędy dla ubłagania bóstwa.
Podobnie jak w innych świątyniach snów, ludzie pili wodę ze świętego źródła, lub zażywali oczyszczających kąpieli, po czym pełni oczekiwań zasypiali, a Asklepios ukazywał się im w snach.
Istniały dwa główne sposoby leczenia boga, jeden to Asklepios nad śniącym w cudowny sposób sam dokonywał uleczeń, albo zalecał jakąś kurację, a zespół kapłanów-lekarzy, zwanych therapeutais, czuwał nad tym, aby boskie instrukcje właściwie zinterpretować i kontrolować leczenie.
Najczęściej w świątyniach szukali pomocy ludzie chromi, obłąkani, niewidomi, cierpiący na choroby zaburzeń nerwicowych.
Świątynia Asklepiosa była jedną z najsłynniejszych jeśli o kwestię leczenia chodzi, w przybytkach innych bogów proces inkubacji służył bardziej do uzyskiwania odpowiedzi na dręczące ludzi pytania, jednym z takich miejsc była świątynia Amfiaraosa, znanego jasnowidza, która mieściła się w Oropos.
Przybywający do świątyni Amfiaraosa musieli pić ze świętego źródła wodę, a następnie ofiarować bogu barana odzierając go ze skóry, po wszystkich tych czynnościach petent zasypiał owinięty w skórę zwierzęcia, oczekując od boga odpowiedzi na zadane wcześniej pytania.
Mógł je usłyszeć, albo mieć zwyczajny sen w obu przypadkach świątynni tłumaczę zawsze służyli pomocą.
Sny dotyczące przyszłości.
Dawniej nie było podziału na sny, tak więc nawet najzwyklejszy mógł być proroczy, lecz nie zawsze ludzie jednak temu ufali.
Według Odysei Homera napisanej w VIII wieku p.n.e sny mieszkały na zachodzie w pobliżu miejsca gdzie zachodzi słońce, oraz królestwa zmarłych, a stamtąd rozprzestrzeniały się po całej ziemi.
Wierzono iż złudne marzenia senne przechodziły przez bramę z kości słoniowej, a te prawdziwe prorocze przez drzwi rogowe.
Jednak filozofów bardziej interesowała mechanika samych snów, niż ich znaczenia, tak więc Demokryt (ok. 460-370 p.n.e) uważał, że sny są obrazami spektralnymi, które wchodzą do ludzkiego ciała przez pory.
Pierwszym, który uznał sny za dzienne zmartwienia, uniesienia, przeniesione w noc był Grecki historyk Herodot, lecz zarówno on jak i Demokryt sądził, że większość snów zsyłają ludziom bogowie.
Rzymski pisarz Ceceron, zawzięcie twierdził iż na sennych wróżbach nie ma co polegać i ludzie nie powinni ulegać sennym wizją, mimo to powszechne korzystano z ksiąg, które służyły za pomoc w tłumaczeniu snów.
Najsłynniejsza taka księga zawierająca setki wyjaśnień wróżebnych snów została napisana w II wieku n.e. Przez nie jakiego Artemidora i jest prekursorem dzisiejszych naszych senników.
Senne Drużyny.
Starożytna tradycja sennych świątyń jest obecnie reaktywowana w Wielkiej Brytanii.
W Kornwalii- w neolitycznym grobowcu Chun Quoit liczącej ponad 3000 lat komorze obrzędowej Carn Euny, celtyckiej studni Madron Holy, oraz na walijskim szczycie Carn Ingli, gdzie stowarzyszenie Dragon Projekt Trus prowadzi eksperymenty ze snami.
''Senna Drużyna'' w której w skład wchodzą członkowie stowarzyszenia Trus oraz sami ochotnicy śpią w jednych z tych miejsc, a każdemu z członków służy odpowiednik terapeuty z sennych świątyń, który siedzi w gotowości obok z latarką i magnetofonem.
Gdy zauważy iż dana osoba jest już w fazie REM ( szybkie ruchy gałek ocznych) budzi śpiącego i nagrywa opis snu, po czym takie nagranie przeniesione do bazy danych w komputerze jest badane i porównywane przez ekspertów w celach stwierdzenia czy pewne obrazy, symbole, tematyka powtarzają się w określonym momencie marzeń sennych różnych ludzi.