...ktoś nas bardzo mocno zranił, a my nie wiemy, o co poszło...
...utraciliśmy kontakt z kimś, z kim mogliśmy zawsze pogadać-szczerze, o wszystkim...
Czasem bywa tak, że, chcąc na chwilę zapomnieć o tych zdarzeniach, zaczynamy pisać wiersze... chciałbym tutaj uchylić rąbka mojej "tfurczości"-pierwszy wiersz, który poniekąd ujrzał światło dzienne (dałem go do mojego bloga), nie ma tytułu (raczej zbędny, ważniejsza jest treść)
ufasz jej bezgranicznie
masz w niej powiernika
przyjaciółkę
rozmawiasz z nią o wszystkim
gdy nagle
rani cię
słowem niczym nożem
jesteś zabity ale nie możesz umrzeć
ciężko ci z tym
ale ona cię unika tak
jakby ciebie nie znała
i tylko rozmowa z nią
może uśmierzyć ból
tylko czy ona chce rozmawiać z tobą
wątpisz
i czekasz chwili gdy zamieni słowo
Miewasz też czasami takie chwile, że na moment stajesz się poetą lub pisarzem
